Wilk Szary.

Wilk szary

Wilk – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, zamieszkującego lasy, równiny, tereny bagienne oraz góry Eurazji i Ameryki Północnej. Gatunek o skłonnościach terytorialnych. Nie jest zagrożony wyginięciem J.

Stada wilków liczą do 20 osobników, zwykle jednak są znacznie mniej liczne, będąc grupą rodzinną składającą się z pary rodzicielskiej, młodych i ewentualnie części wilków z poprzedniego miotu. Watahy mają ściśle określoną hierarchię wewnętrzną.

Długość życia to w warunkach naturalnych od 12 do 16 lat, w niewoli do 20 lat. Rozmnaża się zwykle tylko para alfa. Ciąża trwa 60–65 dni. Wadery rodzą (szczenią się) w norach, wykrotach lub na ziemi, w dobrze osłoniętych legowiskach. W jednym miocie zwykle rodzi się od 4 do 7 wilcząt (zdarzają się mioty liczące do 12 szczeniąt), które rodzą się ślepe i wymagają utrzymywania stałej temperatury otoczenia.

Długość ciała wilka wynosi od 100 do 130cm, a długość ogona to 30-50cm. Samiec waży od 45 do 60kg i mierzy w kłębie od 75 do 85cm. Waga samicy to 30-50kg a wysokość w kłębie to 60-75cm. Pokrywa włosowa składa się z dwóch rodzajów włosów: długich i sztywnych włosów prowadzących, zapewniających odprowadzenie wody oraz podszerstka zapewniającego izolację termiczną. Pasmo długich włosów, osiągające nawet 17 cm, przebiegające od karku po barki, tworzy tzw. "grzywę", którą wilk stroszy, chcąc okazać swą złość lub w momencie pobudzenia. Wilki posiadają włosy o różnej barwie – od prawie czarnych poprzez szare i brązowe aż do białych.

Jest drapieżnikiem i do swojego życia potrzebuje średnio ok. 1,3 kg mięsa (wraz z kośćmi i skórą) dziennie. W naturze żywi się drobnymi zwierzętami (gryzonie, zające, borsuki, ptaki, bezkręgowce), ale także – o ile warunki i liczebność stada na to pozwala – dużymi zwierzętami kopytnymi. Najczęściej poluje na jelenie, nieco rzadziej wybiera sarny, dziki i łosie. W normalnych warunkach duży wilk z ras północnych może zjeść jednorazowo do 10 kg, jednak jest to zwykle związane z wcześniejszą, kilkudniową głodówką. Uzupełnieniem jego diety są owoce i runo leśne.

Polowanie parami lub watahami rozpoczyna się zwykle o zmierzchu i może trwać całą noc. Watahy stosują rozmaite techniki polowania, w zależności od terenu i rodzaju ofiary, wszystkie jednak opierają się na tym samym schemacie:

1.    Wilki tropiciele lokalizują zdobycz i donoszą o tym stadu.

2.    Wilki naganiacze płoszą obserwowane stado. Następnie 2–3 osobniki wybierają ofiarę i zaganiają w kierunku reszty watahy.

3.    Wataha zastępuje drogę zmęczonemu zwierzęciu i atakiem kończy polowanie.